Het thema van de afgelopen ontmoetingsdag in De Treffer is ‘Remember Michael Robinson’. Deze singer-songwriter is voor vele Libanon veteranen een icoon. Van 1980 tot 1985 ging hij vele posten langs in Libanon, om de UNIFIL-militairen te entertainen met zijn geweldige Ierse ballads en andere populaire liederen. Een moment van ontspanning en amusement voor onze militairen op missie. Op 10 februari is het precies 10 jaar geleden dat hij overleed.
Na de verwelkoming en opening door voorzitter Ronald Bergkamp van de Nederlandse Unifilvereniging liet Eric een compilatie zien. Foto’s van Michael in Libanon, tijdens zijn optreden daar op de diverse posten. Alleen, maar soms ook samen met de toen populaire groep Babe en zangeres Debby. Maar ook optredens vanaf 2006 tijdens diverse Veteranen bijeenkomsten in Nederland. Michael woonde inmiddels in Utrecht en was ook daar populair.
Na de compilatie en een lied van Michael over zijn dochter kregen wij via Hans een rechtstreekse videoverbinding met Melanie, de dochter van Michael, vanuit Ierland. Een emotioneel, maar mooi moment waarbij wij onze verbondenheid aan haar vader, nogmaals konden betuigen.
Soraya maakte van deze dag, waarbij circa 60 Unifilveteranen aanwezig waren, gebruik voor een bijzondere handeling. Vorig jaar hebben wij afscheid moeten nemen van veteraan Berend Smit. Hij was lid van de UNIFIL Marching Group en een zeer gewaardeerde voorzanger van deze groep. Bij zijn uitvaart werd hij ook begeleid door leden van de UMG. Soraya overhandigde hierbij de uitrustingstukken van Berend over aan het Unifilmuseum via Fred. Een mooi moment waarbij men ook momenten en uitspraken van Berend memoreerde. ‘Mooi hè!’ en ‘Life is Beautiful’! Een bijzondere man!
Na deze indrukwekkende en vooral mooie momenten kregen we via Hans weer een rechtstreekse verbinding. Ditmaal met Speedy in Libanon. Deze Libanese man was nog maar een ukkie toen wij daar aankwamen. Na een lange tocht vanuit Beiroet naar ons ‘Dutchbatt’ uitzendgebied in Zuid-Libanon, begroette hij ons steevast met onder ander de woorden: “Hey bolle, alles goed?” Deze inmiddels 50 plusser met grijze baard, was nog even vrolijk en goedlachs en sprak nog steeds een aardig woordje Nederlands. Prachtig! Altijd fijn om tijdens zo’n dag wat bij te praten.
Ook dit jaar werd er een warme maaltijd verzorgd door Yvonne en haar zuster. Deze dames uit Kenya hebben ons weer verrast met een uitstekende warme maaltijd. Ook dank aan Jan en aan alle andere vrijwilligers!
